یکی از شایع ترین روش ها، تحریک عمقی مغز است. در این روش، الکترودی در مغز کاشته می شود که مانع بروز علائم شدید بیماری پارکینسون خواهد شد.
مصرف چای سبز، خوردن سبزیجات محلی، مصرف مواد غذایی ارگانیک و ورزش از جمله مواردی هستند که آسیب های ناشی از استرس را کم می کنند.
بسیاری مشکوک به بودن در معرض سموم و آفت کش ها هستند و مورد مطالعه قرار گرفته اند، اما هیچ ماده واحدی را نمی توان به طور قابل اعتمادی به پارکینسون مرتبط کرد.
چهار راه پاسداران، خیابان دولت، چهار راه کاوه، ساختمان پزشکان جام جم، بالای داروخانه شبانه روزی مقدم، طبقه اول، واحد ۵
تقریباً در همه موارد ، دارو برای کمک به مدیریت علائم جسمی و روانی مورد نیاز است.
موقعیت جغرافیایی ممکن است یکی از دلایل این خطر بیشتر باشد.
آیا اژمایش یا روش خاصی برای تشخیص قعطی پارکینسون وجود داره؟و همسرم تا کی باید دارد مصرف کنه؟چون داروها بیحالش میکنه.
ممکن است فردی متوجه شود انجام کارهای روزمره‌اش دیگر مثلا قبل آسان نیست؛ مثلا با بستن دگمه‌های پیراهن یا مسواک‌زدن دندان‌هایش مشکل پیدا کرده یا اینکه دیگر بوها را خوب نمی‌فهمد. این تغییرات بخشی از تغییرات مرتبط با پیر شدن هستند یا علامتی از علائم بیماری پارکینسون؟ پاسخ همیشه آشکار نیست؛ زیرا آزمایش خاصی برای بیماری پارکینسون وجود ندارد.
اگر علائمی داشته باشید، ممکن است فقط در یک طرف بدن شما باشند.
هیچ آزمایش خاصی برای تشخیص پارکینسون وجود ندارد. تشخیص بر اساس سابقه سلامتی ، معاینه فیزیکی و عصبی و همچنین بررسی علائم و نشانه ها انجام می شود.
سن : افزایش سن یکی از خطرات ابتلا به این بیماری می باشد. به طور کلی می توان گفت ۳ درصد از افراد ۶۵ سال و بالای ۵ درصد از کسانی که ۸۵ سال هستند در معرض ابتلا به این بیماری می باشند. بیماری پارکینسون اختلال بر سیستم عصبی می باشد که معمولا در افراد مسن دیده بیماری پارکینسون پیشگیری می شود. از آنجایی که این عارضه ارثی نیست ، جهش های ژنتیکی به طور تصادفی اتفاق می افتد و اغلب محققان می گویند ترکیب عوامل محیطی و ترکیب ژن ها می تواند در وقوع آن موثر باشد.
در حد یک جمله نمی توان جواب داد. هر لرزشی پارکینسون نیست. لذا بهتر است جهت تشخیص قطعی به پزشک مراجعه نمایید تا تحت بررسی و معاینات لازم قرار بگیرید.
در این مرحله استقلال فرد مبتلا به پارکینسون کمتر می شود. در مرحله ۴، می توان بدون کمک ایستاد.
مرحله‌ی متوسط: اغلب در سه تا هفت سال، تغییرات بیشتری در بیمار مشاهده خواهد شد. در اوایل، بیمار ممکن است در انجام کاری نظیر بستن دگمه‌ی پیراهنش دچار مشکل بوده باشد.